Knokken voor geld
Knokken voor geld. Blog Jakobien Groeneveld, wethouder Jeugdzorg in Zoeteremeer, 20-5-2021.
Toen ik in 2006 bij de gemeente Alphen aan den Rijn ging werken als speechwriter voor de burgemeester, sprak ik een wijkagent die betrokken was geweest bij de zaak “Savanna”. De tranen stonden hem nog steeds in de ogen en dat raakte me diep. De dood van deze peuter van drie jaar oud, was twee jaar daarvoor ingeslagen als een bom. Het meisje was op gruwelijke wijze door haar ouders gedood. En daarvoor jarenlang verwaarloosd. Heel Nederland was diep geschokt. Op dat moment wist ik: ik wil meehelpen om kinderen, maar vooral gezinnen te helpen om dit voortaan te voorkomen.
Ik heb dat op verschillende manieren gedaan: van (vrijwillig) maatje zijn voor een jongedame in Zoetermeer tot werken bij het Nederlands Jeugdinstituut. En uiteraard als wethouder Jeugdzorg in Zoetermeer. Ik dacht: nu gaan we echt aan de slag. Met gezinnen, de dynamiek, bewezen interventies, preventie en heel veel kennis en onderzoek. Zodat iedere jeugdhulpwerker precies dat kan doen wat nodig is voor gezinnen. Lekker de inhoud in dus, dacht ik. Dat is wat mij te doen staat.
Maar dat liep heel anders. Sinds 2015 is de jeugdzorg overgedragen aan gemeenten door het Rijk, met een fikse bezuiniging op het budget. Anders gezegd: we moesten meer doen, met minder geld (!). Gemeenten konden immers veel beter en sneller jeugdhulp bieden: wij kennen de mensen en gezinnen, zo was de gedachte. Nou, dat is gelukt. Alleen in Zoetermeer krijgt 1 op de 7 kinderen nu jeugdhulp. Missie geslaagd, zou je zeggen. Maar dat riep wel een nieuw probleem op.
Ten eerste krijgen kinderen in Zoetermeer (en landelijk) ieder jaar steeds langere en zwaardere jeugdhulp. Dat betekent dat er iets aan de hand is. Maar wat precies? We weten dat armoede, eenoudergezinnen, een zwak sociaal netwerk en minder kansen in de maatschappij, een oorzaak kunnen zijn voor problemen bij kinderen en jongeren. Maar ook vechtscheidingen en schuldenproblematiek (bij ouders dus!), spelen hier een grote rol. Jeugdhulp is dus ook vaak gezinshulp en dat maakt het complex. Hoog tijd dat iemand hier eens goed onderzoek naar doet: de Staat van de Jeugd. Zeker na de coronacrisis is dat straks een zeer belangrijke vraag.
Daarnaast hebben alle gemeenten in Nederland veel te weinig geld meegekregen voor het betalen van de rekeningen van jeugdzorg. Bijna alle gemeenten hebben geldproblemen en in Zoetermeer is er al jaren geen geld meer voor zaken als buurthuizen, zwembaden, cultuur en sport. Al die zaken waar juist ook kinderen en jongeren baat bij hebben. Dit punt, het niet genoeg geld krijgen als gemeenten, werd al snel mijn missie als wethouder Jeugdzorg. Samen met mijn collega-wethouder van Financiën gingen wij de strijd aan. Inmiddels is er zelfs het actiecomité Raden in Verzet, vanuit Zoetermeer opgestart. Al drie jaar schrijven we artikelen, protesteren we in Den Haag, dienen we moties in op vergaderingen van alle gemeenten (VNG) en vragen we aandacht voor dit probleem.
In plaats van knokken voor kinderen, ging ik dus knokken voor geld. Ik had nooit verwacht dat ik zoveel zou gaan weten over het Gemeentefonds (verdeling van het geld), opschalingskorting (laat maar even, te lang verhaal om uit te leggen) en arbitrage (de VNG en de minister bakkeleien al jaren over dit onderwerp en een commissie gaat er een wijze uitspraak over doen binnenkort). Maar soms doe je gewoon wat nodig is. Want uiteraard knok ik hiermee juist ook voor genoeg ondersteuning voor kinderen. Als het Rijk eindelijk gaat toegeven dat ze een fout heeft gemaakt, komt er hopelijk snel meer geld voor kinderen, jongeren en hun gezinnen. En voor heel veel meer onderzoek naar deze problemen. Zodat ook het Kennisnetwerk Haaglanden nog veel meer kan doen. En zodat we de zaak Savanna, en vele andere verdrietige verhalen, op een dag helemaal achter ons kunnen laten. En kunnen we op een dag alle kinderen een goede start bieden in het leven. Wat mij betreft is die dag morgen.
Met hartelijke groet,
Jakobien Groeneveld
Reacties: