Beslis samen met ouders en jeugdigen om uithuisplaatsingen terug te dringen. Blog Cora Bartelink, senior-onderzoeker lectoraat Jeugdhulp in transformatie, 17-11-2020.

Minder uithuisplaatsingen, dat was één van de doelen van de transitie van de jeugdhulp naar gemeenten. Vijf jaar na de transitie blijkt dat nog niet gelukt. Radioprogramma Argos wijdt een uitzending aan dit thema. Aan het woord komt een moeder, waarvan de kinderen een jaar geleden uithuisgeplaatst zijn.

Het verhaal van deze moeder en betrokken pleegouders grijpt me aan. Hoewel duidelijk is dat er het nodige aan de hand is in het gezin, hoor ik ook een moeder die van haar kinderen houdt en bereid is hulp te vragen bij de dingen waar ze zelf moeite mee heeft; een krachtige moeder die het nodige heeft meegemaakt, maar daar ook een weg doorheen heeft gevonden. Het programma laat twijfels achter. Was deze uithuisplaatsing terecht? Of heeft de jeugdbescherming hier een misser gemaakt door de kinderen (wellicht zeer langdurig) uit huis te plaatsen? Zou er een alternatief zijn waarmee we deze uithuisplaatsing hadden kunnen voorkomen?

Dat we het aantal uithuisplaatsingen willen terugdringen is duidelijk. De weg ernaartoe nog niet. Op die weg stuiten we namelijk ook op één van de grootste dilemma’s. Elke jeugdzorgwerker en jeugdbeschermer krijgt ermee te maken. Het dilemma tussen enerzijds kinderen laten opgroeien bij hun eigen ouders en anderzijds kinderen willen beschermen tegen schadelijke opvoedpraktijken. Een werker neemt een risico, of hij of zij nu besluit dat het kind thuis kan blijven wonen terwijl het onveilig is of besluit dat het kind uithuisgeplaatst moet worden, wat eveneens traumatisch is. Het is kiezen tussen twee kwaden. Dat maakt beslissen over uithuisplaatsing, naast cruciaal, ontzettend ingewikkeld.

Onderzoek laat zien dat werkers dan ook verschillend denken over wat de beste optie is. Waar de een vindt dat een kind toch het beste thuis kan blijven, beslist een ander dat het beter uithuisgeplaatst kan worden. Gekeken naar hoe ze tot hun besluit zijn gekomen, blijken ook daar aanzienlijke verschillen te bestaan tussen de werkers die een kind wel en niet uithuisplaatsen. Ze benadrukken verschillende aspecten in de situatie om hun besluit te onderbouwen. Degene die tot een uithuisplaatsing besluit, benadrukt de problemen, terwijl degene die meent dat het kind beter thuis kan blijven, de mogelijkheden voor hulp in de thuissituatie benadrukt. We weten onvoldoende wanneer een kind thuis beter af is en wanneer het beter af is met een uithuisplaatsing. We kunnen dus niet zeggen dat de ene werker een beter besluit heeft genomen dan de andere.

Dit wetend vraag ik me af of we de knoop over een uithuisplaatsing wel door de werkers moeten laten doorhakken. Het klinkt door in het verhaal van deze moeder: de frustratie dat haar wensen en ideeën niet gehoord worden. Volgens mij ligt juist in het luisteren naar deze ouders en hun kinderen een mogelijke sleutel in het terugdringen van het aantal uithuisplaatsingen. Laten we hen vragen wat zij nodig hebben om met hun gezin verder te gaan. Gezamenlijke besluitvorming leidt tot beslissingen die meer door gezinnen gedragen worden en daarmee ook tot betere uitkomsten.

Wil je meer weten? Luister hier de hele uitzending van Argos over dit thema terug.

Goede middag

Een alternatief was er zeker!!! 

Ze hadden een netwerk rondje kunnen maken ..Wie is deze moeder ??? Huisarts bellen jeugdformaat inschakelen het netwerk erbij betrekken of zelfs v.u.p organisatie voorkominguithuisplaatsing...een opvoedcoach voor haar puber dochter want daar lag de hulp vraag ..moeder en kinderen met al een uithuisplaatsing achter hun kiezen heeft daarvan schade  in haar woonkamer zoals schuldgevoel en conflicten tussen de kinderen die langdurig uit elkaar waren geweest... ik voel de pijn de onmacht het verdriet de frustratie maar vooral het onrecht  ....de tranen vallen  elke dag ...waarom zoveel geld over de balk gooien om een gezin wat bij elkaar wilt zijn juist uit elkaar houden ..zoveel hulpverleners na het incident waar was de juiste hulp en ondersteuning voor het incident....Dit kwam ook niet op gang aan de kinderraadtafel🤷‍♀️🤷‍♀️🤷‍♀️ik wil graag met u in gesprek aangezien ik een moeder ben die vecht voor haar kroost als een leeuwin spring ik voor mijn welpen en leef ik voor deze kind er want het zijn mijn  kanjers....met vriendelijke dank voor uw aandeel in de rapportage